Ναι σας λέω δεν είμαι ένας από αυτούς . Έχω λόγο που δεν χρησιμοποιώ τα μέσα ακόμα κι αν πρόκειται να φύγω από Κατεχάκη και Μεσόγειων να πάω Σύνταγμα. Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων που η οδήγηση αποτελεί μια ιεροτελεστία.
Μπαίνεις μέσα το βάζεις να ζεσταθεί παρατηρείς τους δείκτες του τον ήχο που βγάζει καμία φορά κάθεσαι να μυρίσεις τα κρύα καυσαέρια του να δεις αν είναι ιδία με εχθές. θα βάλεις τη μουσική σου και θα ξεκινήσεις. θα κρατάς το τιμόνι και είναι σαν να χορεύεις ταγκό μαζί του. Σίγουρα το φωνάζεις και με κάποιο γυναικείο όνομα. Καμία φορά το λες και ψυχοθεραπεία για κάποιους ψυχοπάθεια. Τέτοιος είσαι όμως, και μπορείς σίγουρα να γίνεις και χειρότερος. θα φτάσεις στον προορισμό σου και θα έχεις ευχάριστες στιγμές από το πουθενά, γιατί το κατέβασμα που σου κούμπωσε ακριβώς ,γιατί κάθισες πρώτος στο φανάρι, γιατί ο αγαπημένος σου δρόμος ήταν άδειος και το πλάκωσες γιατί γιατί γιατί... ακόμα και γιατί την μουσική την ορίζεις εσύ και δεν το αφήνεις στην τύχη του. Κατεβαίνοντας πάντα θα του ρίξεις ένα χάδι στο καπό ή στα φτερά.Ναι υπάρχουν και οι κακές στιγμές που θα μπλέξεις τόσο πολύ στην κίνηση και θα θέλεις να κατέβεις να το κάνεις βίδες και να το βάλεις στην πλάτη και να φύγεις. Ουδέν καλό αμιγές κάκου έλεγαν οι αρχαίοι ημών προγονοί. Η λέξη αυτοκίνητο δεν είναι μεταφράζεται ποτέ σε όχημα ή τετράτροχο ή οτιδήποτε δεν έχει συναίσθημα πχ prius. Την πριγκίπισσα σου την ξέρεις καλά, κάθε γωνία της, καλύτερα και από το χέρι σου, καλύτερα από τον καθένα. Όταν ακούς κάτι παράξενο καίγεσαι να μάθεις τι είναι και πηγαίνεις χωρίς ραδιόφωνο για ώρες χιλιόμετρα μέρες. Όσα χιλιόμετρα και να κάνεις δεν φτάνουν ποτέ. Πάντα θα θες να πηγαίνεις με το αυτοκίνητο σου ,ή όπως το λες .
